สกัดกั้นวิกฤติการณ์ในอนาคต

วิกฤตการณ์เอเชียตะวันออกระหว่างปี พ.ศ. 2540-2541 และวิกฤตการณ์เม็กซิโกในปี พ.ศ. 2537-2538 ถือเป็นวิกฤตครั้งล่าสุดจากวิกฤตการณ์จำนวนมากในรอบสองทศวรรษที่ผ่านมา วิกฤตการณ์เหล่านี้สร้างความเสียหายให้กับประเทศที่ได้รับผลกระทบโดยตรง ทั้งประเทศที่เริ่มเกิด วิกฤตการณ์ และประเทศที่อาจรอดพ้นไปได้ แต่สำหรับผลกระทบที่ล้นหลามและการแพร่ระบาด เห็นได้ชัดว่าเมื่อพิจารณาถึงต้นทุนเหล่านี้ สิ่งที่ผู้กำหนดนโยบายและตลาดการเงินให้ความสำคัญมากที่สุดคือการระบุสาเหตุของวิกฤตการณ์และป้องกันได้อย่างไร แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะทำนายภาวะวิกฤติได้อย่างน่าเชื่อถือ นอกจากนี้ สำหรับวิกฤตการณ์ที่เกิดจากผลกระทบจากการติดเชื้ออย่างแท้จริง อาจไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า เนื่องจากวิกฤตการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นจากปฏิกิริยาของตลาดที่ไม่สามารถคาดเดาได้ อย่างไรก็ตาม มีความเป็นไปได้ที่จะระบุจุดอ่อนประเภทต่างๆ ที่โดยทั่วไปแล้วทำให้เศรษฐกิจเสี่ยงต่อวิกฤตการณ์ทางการเงิน ไม่ว่าวิกฤตจะเกิดขึ้นจริงหรือไม่ก็ตาม